Sed residamus, inquit, si placet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Duo Reges: constructio interrete. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Idem adhuc;: Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.
Beatum, inquit.: Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Bork: Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Negare non possum.: Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Beatum, inquit.: Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant?
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Quo constituto tum licebit otiose ista quaerere, de magnitudine rerum, de excellentia, quanta in quoque sit ad beate vivendum, de istis ipsis obscurationibus, quae propter exiguitatem vix aut ne vix quidem appareant.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Sed ad bona praeterita redeamus. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

At enim, quem ad modum tute dicebas, negat Epicurus
diuturnitatem quidem temporis ad beate vivendum aliquid
afferre, nec minorem voluptatem percipi in brevitate
temporis, quam si illa sit sempiterna.

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate
transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Nos commodius agimus. Equidem e Cn. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit?

Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere?
Quae similitudo in genere etiam humano apparet.